انسان شکوفه درخت آفرینش است. اگر زخمی برمی دارد آسمان را غمگین می کند. آخر باید این درخت همیشه از شکوفه و شکفتگی شاد باشد. غم انسان، دردی که در نهان می کشد، تنهایی و رنجی که می برد، بر دوش هر آنکه به خدا و به کرامت باغ خدا اعتقادی دارد وظیفه ای می گذارد و این وظیفه در شکل جمعیتی که هدفش بالا بردن منزلت انسان و کاهش رنج اوست، تجلی پیدا کرده. هلالی سرخ سواربر پرچمی سفید است. وظیفه جوانمردان نباید جز این باشد که خستگی و درد را از تن انسان که یادگار شگفت حضرت خالق است بردارند.با دستی که خدمت در مشتش است و نه سودی می جوید و نه شکر بنده ای را می طلبد.

امروز نام هلال احمر با نام ایثارگران گمنامی همراه است که پرچم سفید صلح را برافراشته تر می خواهند و هلال سرخ رنگش را با خون گرم قلبشان هر لحظه به نام حق و برای آرامش دست های تنها مانده بشر زنده تر و تازه تر می کنند.